33
ArbreRemarquable

Certaines drèves de châtaigniers du Château de Jehay sont déjà visibles sur des documents iconographiques à partir du XVIIIe siècle. Même s’il est probablement spontané dans certaines régions d’Europe, l’expansion du châtaignier sur le continent est essentiellement due à l’action de l’homme. La châtaigne, contrairement au marron, est comestible. Une confusion courante qui trouve son origine dans l’appellation de variétés d’Italie du nord appelées « marrone » et particulièrement appréciées des élites européennes aux Temps modernes. La dénomination du marronnier provient de la ressemblance de ses graines avec les « marrone ».

Sommige kastanjelanen van het Kasteel van Jehay zijn al te zien op de iconografische documenten sinds de 18e eeuw. Hoewel de boom zich in sommige streken van Europa waarschijnlijk van nature is beginnen voordoen, is de verspreiding van de tamme kastanje op het continent hoofdzakelijk te wijten aan de mens. De tamme kastanje is eetbaar, in tegenstelling tot de paardenkastanje. Een veelvoorkomende verwarring die haar oorsprong vindt in de benaming van variëteiten van Noord-Italië, ‘marrone’, en bijzonder geliefd bij de Europese elite in de Nieuwe Tijd. De benaming van de paardenkastanje komt van de gelijkenis van zijn zaden met de ‘marrone’.
 

Some avenues lined with sweet chestnut trees at Jehay-Bodegnée Castle can already be seen on documents starting in the 18th century. Although it was probably spontaneous in certain regions of Europe, the spread of the sweet chestnut tree on the continent was primarily caused by human activities. Unlike the horse chestnut, the sweet chestnut is edible. The common confusion between the two is rooted in the name of northern Italian varieties – ‘marrone’ – that were particularly enjoyed by European elite during modern times. The French name of the horse chestnut, ‘marron’, comes from the resemblance between its seeds and the ‘marrone’.
 

Einige Kastanienalleen des Schloss Jehay findet man bereits ab dem 18. Jh. in ikonographischen Dokumenten. Obwohl die Verbreitung der Edelkastanie in einigen Regionen Europas spontan geschah, ist die Verbreitung vor allem auf menschliches Handeln zurückzuführen. Im Gegensatz zur Rosskastanie ist die Edelkastanie zum Verzehr geeignet. Diese häufige Verwechslung hat ihren Ursprung in der Benennung von Sorten aus Norditalien hat, die „marrone“ genannt werden und besonders von den europäischen Eliten der Neuzeit geschätzt wurden. Die Benennung des Rosskastanienbaums im Französischen („marronnier“) ist auf die Ähnlichkeit der Samen mit den norditalienischen „marrone“ zurückzuführen.